Stravinsky - Mezmurlar senfonisi Ve Neoklasisizm

Stravinsky

Mezmurlar senfonisi Ve Neoklasisizm

         Dini bir eser olan mezmurlar senfonisinin orkestrasyonu, Klarnet, keman, viyola ve genişletilmiş tahta üflemeli partları ayrı tutularak karakter kazanmıştır. Eser, beşli katlanmış pikolo ile beş flüt, dört obua, coranglais, üç fagot, kontrfagot, dört korno, pikolo trompet, dört Do trompet, üç trombon, tuba, timpani, davul, iki piyano, arp, çello, kontrbas, ve dört partili koro partilerinden oluşmaktadır.

         Stravinsky, bu eserini şöyle ifade etmiştir. "-Bu ilahileri de dahil ettiğim bir senfoni değil aksine, senfonize ettiğim bir ilahidir." (“it is not a symphony in which I have included Psalms to be sung. On the contrary, it is the singing of the Psalms that I am symphonizing.")

         Birçok stravinsky eseri gibi, ara sıra oktatonik dizi gözlenebilir. Eser do tonal ekseninde olup, do majör ve do minör dizileri üç bölümün de iskeletini oluşturur.

          Premiyeri, Ernest Anserment yönetiminde Societe Philharmonique  de Bruxselles tarafından 13 Aralık 1930' da gerçekleştrilmiştir. Eser Neoklasik bir anlayışa sahiptir.

         Neoklasisizm,  diğer plastik sanatlarda olduğu gibi antik çağın değil, 18. yy Klasik döneminin yeniden canlandırılmasıdır ve alman modernizmine bir tepki olarak fikir edinilmiştir. Neoklasik düşünce, diğer modernist akımların aksine insanların doğuştan tonal duyguya sahip olduğunu savunur. Tarih boyunca müzisyenler geçmişin müziğinden, formları, etkileri,müzikal betikleri ödünç alıp, onlardan yeni birşey oluşturmuştur. Stravinsky de bu durumu, "iyi besteci özenmez, çalar!" ("A good composer dosen't imitate, he steals!") diyerek açıklamıştır.

         Kompozisyonel teknik olarak içeriği, tonaliteye sahip olması, geleneksel formları kullanması(dans suitleri, konçertolar, sonatlar...vb), saf müziğe sahip olması, hafif müzikal doku ile işlenmesi ve bestecilerin müzikal ifadenin bilincinde olmasıdır.

         Stravinsky de Mezmurlar Senfonisi' nde senfoni biçimini kullanmış, tonal duyguya sahip, müziğin önceliğe sahip olduğu, yeni bir neoklasik eser ortaya koymuştur.